Czy kremacja ciała jest zgodna z wiarą katolicką?

Kremacja zwłok to jeden ze sposobów pochówku, który w przeciwieństwie do inhumacji polega na złożeniu prochów w urnie. Tradycyjna forma chowania zmarłego jest tą najczęściej wybieraną wśród chrześcijan, zwłaszcza starszej generacji. Przesłankami do stosowania kremacji są względy urbanistyczne i ekologiczne, które coraz częściej dochodzą do głosu. Jaki jest zatem stosunek kościoła do kremacji?

Jak odbywa się kremacja zwłok?

Kremacja to inaczej ciałopalenie, a więc spopielenie zwłok. Ciało złożone w trumnie wkładane jest do pieca kremacyjnego, a spalanie odbywa się na skutek oddziaływania powietrza o temperaturze sięgającej nawet 1200 stopni Celsjusza. Oznacza to, że ogień nie dotyka ciała. Proces może trwać około 3 godzin, a po jego zakończeniu prochy składane są do urny. Pochówek urnowy może mieć taki sam przebieg jak trumnowy, a ceremonia może być świecka lub katolicka. W świetle prawa kremacja jest całkowicie dozwolona, a domy pogrzebowe, jak na przykład Zakład Pogrzebowy Nekropolia w Zgierzu, swoją ofertę usług wzbogacają o sprzedaż urn i ich eksportację.

Kremacja zwłok w kościele katolickim

Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku wskazywał kremację, jako przejaw braku wiary w zmartwychwstanie, a więc wyraźnie jej zakazywał. Dopiero Sobór Watykański i zmiana zapisów prawa w 1983 roku zmieniły sposób postrzegania kremacji. Niemniej jednak chrześcijańska ceremonia pogrzebowa odbywa się przed skremowaniem zwłok, a urna składana jest w kolumbarium, w asyście najbliższej rodziny, dopiero na następny dzień. Przy zachowaniu odpowiedniej obrzędowości pochówek w urnie jest zgodny z nauką kościoła. Wraz ze zmianą sposobu myślenia, zmieniły się także usługi pogrzebowe, które reagują na rosnące zainteresowanie pochówkami urnowymi. Zgodnie z wiarą katolicką, prochy muszą spocząć na cmentarzu. Zakazane jest zatem rozsypywanie szczątek zmarłego po ogródku lub ustawianie urny w salonie na kominku.

Kremacja zwłok jako odpowiedź na przeludnienie

Narastające problemy natury demograficznej i urbanistycznej oraz względy ekologiczne wymusiły niejako zmianę sposobu myślenia o kremacji. Cmentarze niegdyś ulokowane na obrzeżach miast, wraz z rosnącym zaludnieniem zaczynają się znajdować w centrach aglomeracji. Rosnące problemy z pozyskiwaniem gruntów pod cmentarze to kolejny aspekt, z którym kościół musi się zmierzyć. Pojawiają się także głosy, że rozkładające się zwłoki, mogą powodować zanieczyszczenia wód gruntowych, podczas gdy ciałopalenie jest bezdymne i bezwonne, a zatem w pełni ekologiczne.