Nieśmiertelni. Życie po śmierci w kulturze europejskiej

Od zarania dziejów śmierć stanowi niemożliwą do rozwiązania zagadkę, która wzbudza lęk, ale też fascynuje. Każda religia i system filozoficzny stara się udzielić odpowiedzi na pytania dotyczące losu człowieka po rozstaniu z ziemskim ciałem. W kulturze europejskiej pocieszeniem dla osób wierzących jest wizja nieśmiertelności ducha.

W wierze chrześcijańskiej, która stanowi podwaliny kultury Zachodu, zarówno życie doczesne, jak i śmierć ciała rozumiane są jako etap przejściowy w wielkiej wędrówce duszy przez życie wieczne – opowiada nasz rozmówca z Zakładu Pogrzebowego Vektor. Bóg zapewnił nam nieśmiertelność ducha, zatem cielesne przemijanie nie oznacza dla człowieka końca egzystencji.

Pozagrobowe życie ducha

Decydując się zbawić człowieka, Bóg postanowił obdarzyć go nieśmiertelnością. Rozstając się z materialnym pierwiastkiem, czyli z ciałem, zbawiony duch udaje się do raju. Przebywając w raju duch człowieka obcuje z Bogiem, jest pod Jego opieką i cieszy się Jego miłością. Inaczej wygląda życie pozagrobowe grzeszników. Duch potępiony za uczynki dokonane podczas ziemskiego życia trafia do piekła, gdzie pozbawiony jest boskiej opieki.

Idea życia wiecznego

Życie wieczne posiada wymiar ostateczny, co oznacza, że nie przeminie nigdy, jest stanem niekończącym się w czasie i niezależnym od czasu. Bezkres życia wiecznego w kontekście wiecznego zbawienia lub wiecznego potępienia, stanowi dla chrześcijan istotną motywację co do sposobu postępowania za życia doczesnego.

3 drogi ducha po śmierci

Miejsce przebywania ducha po śmierci ciała jest nagrodą lub karą za popełnione uczynki. Sąd, jakiemu zostaje poddany człowiek po śmierci polega na przyrównaniu zasług jego życia do Chrystusa. Trzecią drogą, obok nieba i piekła, jest czyściec, w którym zbawiona już dusza oczyszcza się przed wejściem do nieba.

Wizja nieśmiertelności ducha obecna w kulturze europejskiej w znacznej mierze determinuje hierarchię wartości i sposób postępowania ludzi oczekujących życia wiecznego, ale stanowi też pocieszenie dla osób przeżywających żałobę po swoich bliskich.